Οι Αμφιβάλλοντες 11+1 "Θωμάδες"

Οι Αμφιβάλλοντες 11+1 "Θωμάδες"

Οι Αμφιβάλλοντες Δώδεκα

Του Χρύσανθου Θεοχάρη

Είναι γνωστή η περίπτωση του Αμφισβητία ή ακριβέστερα του Αμφιβάλλοντα  ΘΩΜΑ, όπως τον παρουσιάζει ο Ιωάννης στο 20 κεφάλαιο του Ευαγγελίου του.

Όμως ίσως αξίζει να επισημάνουμε πως το ίδιο ακριβώς που λέγεται για τον Θωμά στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, το ίδιο και σχεδόν ακριβώς και με κάθε λεπτομέρεια λέγεται και για τους υπόλοιπους των Δώδεκα, στο Ευαγγέλιο του Λουκά 24:1-12.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 24:1-12

1Την επόμενη μέρα όμως μετά το Σάββατο, από τα βαθιά χαράματα, ήρθαν οι γυναίκες στον τάφο με τα αρώματα που είχαν ετοιμάσει· μαζί τους ήταν και μερικές άλλες. 2Βρήκαν τότε την πέτρα κυλισμένη από το μνήμα 3και, όταν μπήκαν σ’ αυτό, δε βρήκαν το σώμα του Κυρίου Ιησού. 4Καθώς απορούσαν γι’ αυτό, φάνηκαν μπροστά τους δύο άντρες με αστραφτερές στολές. 5Κι ενώ αυτές κατατρομαγμένες είχαν σκυμμένο το πρόσωπό τους στη γη, τις ρώτησαν: «Τι ζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; 6Δεν είναι εδώ, αναστήθηκε! Θυμηθείτε τι σας είχε πει, όταν ακόμα ήταν στη Γαλιλαία. 7Σας είπε ότι ο Υιός του Ανθρώπου πρέπει να παραδοθεί στα χέρια των εχθρών του Θεού, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα ν’ αναστηθεί». 8Θυμήθηκαν τότε τα λόγια του. 9Επέστρεψαν λοιπόν απ’ το μνήμα και τα ανάγγειλαν όλα αυτά στους έντεκα μαθητές και σ’ όλους τους άλλους. 10Αυτές που τα έλεγαν αυτά στους αποστόλους ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Ιωάννα, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και οι υπόλοιπες που ήταν μαζί τους. 11Τα λόγια αυτά τους φάνηκαν φλυαρίες και δεν τις πίστευαν. 12Ο Πέτρος όμως σηκώθηκε κι έτρεξε στο μνήμα. Όταν έσκυψε, είδε μέσα μόνο τα σάβανα και γύρισε σπίτι του γεμάτος απορία γι’ αυτό που είχε γίνει. 

Η ερώτηση που δημιουργείται απ’ τα παραπάνω είναι η εξής: Εδώ στο Λουκά 24 έχουμε μια ομάδα γυναικών που ζουν μια εμπειρία ίδια μ’ αυτήν που είχαν οι μαθητές στον Ιωάννη κεφάλαιο 20. Στην περιγραφή του Λουκά, όταν η ομάδα των γυναικών μαθητών του Ιησού περιγράφουν στους μαθητές και τους άλλους που ήταν μαζί τους την εμπειρία που είχαν στον τάφο του Ιησού, εκείνοι όλοι μαζί υιοθετούν τη στάση που υιοθέτησε ο Θωμάς, και μάλιστα προκλητικά χειρότερη: Θεώρησαν δηλαδή την περιγραφή των γυναικών «φλυαρίες» και γι' αυτό το λόγο δεν τις πίστεψαν!!! Γιατί όμως εμείς δεν αποδίδουμε και σ' αυτούς τουλάχιστον το χαρακτηρισμό «αμφιβάλλοντες», που αποδίδεται στο Θωμά στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη;

Είναι σίγουρο πως το πρόβλημα ήταν «σεξιστικό», πράγμα λογικό και ανεμενόμενο για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Ο ίδιος ο Ιησούς βέβαια είχε διαφοροποιηθεί αρκετά, όσο έστω του επέτρεπε το πολιτισμικό περιβάλλον. Δυστυχώς στους αιώνες που ακολούθησαν αντί να γίνουν περισσότερα βήματα προς τα εμπρός έγιναν πολύ πολύ περισσότερα βήματα προς τα πίσω. 

Ο τρόπος που ερμηνεύονται σεξιστικές ιστορίες σαν τις παραπάνω έχει να κάνει με το πώς ξεφεύγουν απ’ τα «ραντάρ» [να μην τα πιάνουν τα ραντάρ] κι αυτό γιατί οι αντιλήψεις αυτές ήταν κυρίως τότε αλλά σε μεγάλο βαθμό και σήμερα ευρέως αποδεκτές και η αμφισβήτηση τους «βουνό». Χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να κερδηθούν τέτοιοι σημαδιακοί στόχοι. 

Όποιος επιθυμεί να γνωρίσει περισσότερα για την κατάσταση που επικρατούσε στην Εκκλησία απ’ τα τέλη του Πρώτου Αιώνα και τους αιώνες που ακολούθησαν θα πρέπει διαβάσει κυρίως βιβλία πανεπιστημιακού επιπέδου. Το πρώτο και καλύτερο είναι η Εκκλησιαστική Ιστορία του Καθηγητή του Παν/μίου Αθηνών Αρχιμ. Βασιλείου Στεφανίδου, 3^η έκδοση 1970. Όσοι ενδιαφέρονται για περισσότερη πληροφόρηση είμαστε στη διάθεσή τους.